Spin, spin, wie loopt er in?
Ik natuurlijk. Vriendin boft. Die ligt nog op één oor als ik al de deur uitga. Ik ben de eerste die in het pikkedonker wordt verwelkomd door webben van onzichtbaar spinnendraad. Als ik de voordeur uitloop heb ik de eerste al te pakken. Een kriebelig, plakkend gevoel in mijn haar, een voorzichtig trekken en vastzit-gevoel aan bijna niets, maar toch. Ik loop verder…