En rij toch maar stilletjes mijn huisje voorbij
Ik wil me bijna excuseren. Alweer een blog over Corona. Alsof er achter de donkere, dreigende wolken geen zonnetje meer schijnt. Misschien omdat we ook alleen maar donkere wolken over ons heen gestort krijgen. In mijn omgeving was het corona-rustig. Ik kende niemand die ‘het’ had en met mij velen. Indringende beelden van doodzieke mensen, intensive care met robotachtige hulpverleners die samen zwijgende…