En dan is er alleen nog maar de stilte
Het aller, aller ergste vind ik nog dat we er aan wennen, samen. Wennen aan niet meer, nooit meer veilig zijn. Weer een afschuwelijke aanslag. In Barcelona. Beelden van lichamen, links en rechts over de weg. Een lege kinderwagen. Vrouwen die met een verslagen blik om zich heen kijken. Mensen die in paniek rennen, hollen, weg van de terreur. En dat witte busje.…