Surprise

Gisterenavond de surpriseparty van mijn leven gehad. Mijn mond staat nog steeds van verbazing open. Verbazing over iedereen om me heen die zich door leugentjes en praatjes staande hebben weten te houden. Ook Vriendin. Had zij een blog, dan zou ze hetzelfde schrijven!

Ik ga hier niet hele verhaal vertellen. Maar een paar highlights toch wel.

Naïef
hoe naïef kan je zijn als een wandeling zo tergend langzaam gaat dat het lijkt alsof je met een groep bejaarden met rollators aan het lopen bent.

hoe naïef kan je zijn als we rechts gaan, naar rechts gaan, naar rechts gaan. Zelfs voor iemand met totaal geen richtingsgevoel roept dat uiteindelijk vragen op.

hoe naïef kan je zijn als iedereen continue aan het sms’en is.

Heel naïef.

Waar het op neer komt is dat de verrassing zo groot was en zo buiten mijn voorstellingsvermogen om en zo binnen mijn diepste verlangens, dat het zeer geslaagd te noemen is. Meer dan dat.

Ik ben in de (gelukkige??) omstandigheid dat ik twee keer een vrijgezellenavond heb mogen vieren. Daar wil ik het heel graag bij laten. Maar voor iedereen die zo’n avond ooit gemist heeft…

Het zou een grondrecht moeten zijn: iedereen recht op een

once in your lifetimesurpriseparty

met terugwerkende kracht ook. Een bon die je bij je geboorte meekrijgt en in kan leveren waar en wanneer in je leven je dat ook wilt. Geloof me: de glimlach gaat nooit meer van je gezicht af.

Laat een reactie achter

Deel dit met jouw vrienden