Weer een talentenjacht was het, maar nu voor kinderen. Zang, dans, acrobatiek, drummen: alles mocht. Gisteravond was er de finale en ik ben in God gaan geloven. Zoveel onnatuurlijk talent bij kinderen van een jaar of tien bezorgde mij kippenvel. Stemmen die passen bij rijpe operazangeressen, bewegingen die een leven vol pijn laten zien, vioolspel door een tienjarige jongen die met gesloten ogen ontroert tot diep in mijn ziel. Waar komt dat vandaan, hoe kan het? Ik ga ook in reïncarnatie geloven of kan dat niet samen met God? Een oude ziel in tere kinderlijfjes. Wat een opdracht heb je dan meegekregen.
Ik heb geprobeerd beelden te zoeken om hierbij te plaatsen, dat is niet gelukt. Maar Google op ‘zoë wint superkids’ en laat je betoveren door bovennatuurlijk talent.