Een liedje over kanker. Een popliedje over kanker. Wie doet en durft dat? En gaan we er op dansen? Stromae durft het aan en het is huiveringwekkend mooi. Rauw, dichtbij, zo dichtbij dat je lef moet hebben om er naar te kijken. Stromae ontkomt de kankerdans niet in de videoclip. In het echte leven hopelijk wel maar we weten beter met z’n allen. Om ons heen kennen we zoveel mensen met kanker, met het gevecht, met de angst. Steeds meer lijken het er te worden. Net zoals in deze video grijpen de tentakels steeds dichter om ons heen, grijpen wat er te grijpen valt.
Het lied geeft geen hoop en toch vind ik het mooi. De theatrale voorstelling is er een die ik me kan voorstellen. De muziek dwingt je bijna om in stilte mee te bewegen, in jezelf, in harmonie met je lichaam, ziek of gezond.