Schreef ik al hè, dat ik niet zo standvastig ben.
Vriendin kwam thuis met een enorme doos Rafaello bonbons. Je kent ze wel. Van die kokosballetjes die smelten in je mond.
Zo’n grote doos is niet handig want ik kan er niet van afblijven. Toen Vriendin daarna nog van een kerstmarkt thuiskwam met andere overheerlijke in de mondsmeltende kügels van chocolade, moest er iets bedacht worden.
‘Meenemen naar werk’, was een optie.
‘Weggooien’, was ook een slechte optie.
‘Opeten’. Nee.
ik kreeg het lumineuze idee om de bonbons in de vriezer te doen. Handig voor de kerstdagen want met twintig man bonbons eten is nog altijd beter dan in je eentje eten. (Vriendin kan er namelijk wel van afblijven).
Gedaan. Dagen geen chocola aangeraakt. Die uit de vriezer dan.
Wat blijkt?
Zo uit de vriezer in de mond is ook heel aardig.
Is misschien nog wel lekkerder.
Ik vrees dat ik rond de Kerst bonbons ga kopen.