Mijn moeder was zo moe
en wij zo energiek
kom op mam, vecht, kom op
ze was zo moe
toen ze uit haar bed getild werd
brak haar bekken
leukemie, zei de arts, maar behandelbaar.
Kom op mam, vecht, kom op
ze werd 74 in het ziekenhuis
met toeters en ballonnen
kom op mam, blaas, kom op
ze zwaaide ons uit
de telefoon in die nacht
ze is gegaan zegt iemand
dat kan niet, zeg ik, dat kan niet zijn
ze zwaaide nog, ze zwaaide nog naar ons
leef mam leef
+januari 2010
10 reacties
Dag Anja
Heel heel mooi gedicht.
Ben er stil van.
Groet,
Ronald
Die laatste dag, een heel goede herinnering. Heel moo. Wat ben jij toch een kanjer. schitterend verwoord.
STA ALLEN OP TEGEN KANKER!!!!!!!!!
Wat een rot ziekte toch, iedere dag wordt je er weer aan herinnerd.
Gisteren ook weer iemand moeten missen ….
Het is een rot ziekte. Ik zie je moeder nog zo voor me :-(. Mijn vader is ook overleden aan alvleesklierkanker. Heeft een half jaar geduurd……
VERSCHIKKELIJK.
Kan alleen maar huilen….An wat heb je het weer mooi verwoord. Wat is het toch ook een K ziekte!!!
Kippenvel….
Ontroerend.
Mooi verwoord.
Kinderen toch, de tranen lopen ook bij mij over de
wangen. hoe vaak moeten wij elkaar nog steunen als
er weer een naaste aan deze vreselijke ziekte is
overleden.Sta op tegen kanker !!!!!!!
Tranen