Het is nog geen twee weken geleden dat mijn nicht M. Is overleden. Twee weken! Wij zijn direct na de begrafenis op vakantie gegaan. En we genieten op Kreta, het eiland waar M. zo aan verknocht was. We leenden van haar een boek, roman over Spinalonga, het melaatseneiland wat eind 1957 als zodanig ophield te bestaan. Daar gaan we nu naar toe. Door het boek, door M. lijkt het me heel bijzonder. Elke dag denk ik aan haar, dobberend op die immense zee, starend naar de blauwe lucht. Ik denk haar te voelen. Maar meer nog denk ik: hoe kan het toch dat jij er niet meer bent. Waar ben je dan? Voor je directe nabestaanden zal het nog veel erger zijn.
Ik mis je en bij ons volgende etentje zal dat nog veel meer zijn. Jouw liefde, je vrolijkheid en je enorme gevoel voor humor.
Ze boffen daar boven!