Span aan en laat los

Soms overvalt je een gevoel van vakantie, terwijl het dat niet is. Zoals deze week. Na het vele werk voor de opleiding, lijkt het tijd om een zucht te slaken en even helemaal niets te doen.

Maar het is een zucht die nergens op slaat, want: geen vakantie. De opleiding gaat gewoon door maar in mijn hoofd is er een fijne kortsluiting geweest en een stemmetje dat zegt: laat maar even.

Vrije
En dan is het ook nog eens bijna Pasen. Een paar dagen niets hoeven want geen ei verstoppen, geen paasbrunch, geen chocola, niet kijken naar gesleep met het kruis. Echt vrij dus.

Pasen was voor mij altijd een blij-ei-feest. Niets zwaars, niet beladen, alles gelig en tulpig. Geen boom, geen ballen, geen zware decemberdepressie. Maar een lente-achtige belofte van wat komen gaat. Zon, zee, zaligheid. Zoiets.

De commercie doet er alles aan om ook van Pasen een happening te maken. Zijn er echt mensen die hun hele huis er Pasig uit willen laten zien? Hoe dan? Een geel lint er om heen? Paashazen door het huis verstopt? Snoeren met ei-achtige lampjes? Wij doen er niet aan mee. We zijn vrij.
Dus hoewel het vakantiegevoel volkomen misplaatst is en ik volgende week de haren uit mijn hoofd trek omdat ik te laat ben met van alles. Het is goed.

 

Laat een reactie achter

Deel dit met jouw vrienden