Groot nieuws overal. Rutte zegt ‘sorry’. Niet alleen in de krant maar gisteren zelfs in de Wereld draait door. Als een groots staatsman herhaalde hij zichzelf niet één of twee keer, nee wel vier keer zei hij: ‘Ik heb de laatste weken alles nog eens voorbij laten komen en ik ben tot de conclusie gekomen dat ik enkele dingen niet goed heb gedaan. Een goede leider zegt dan gewoon ‘sorry, dat had ik niet moeten doen of beloven’.
Maar waar gaat het over? Het begon met verkiezingsbelofte van een jaar of vier terug. Waar hij iedereen duizend euro beloofde, nou niet iedereen natuurlijk, de werkende massa. Hij deed nog wat beloftes over hypotheekrenteaftrek enzo. En na vier jaar heeft hij alles eens de revue laten passeren en warempel, hij heeft sommige dingen niet goed gedaan. Hoe moeilijk was het nu geweest om binnen hetzelfde jaar van de fout toe te geven dat je het fout hebt gedaan. Dan ben je een groot staatsman Rutte en geloofwaardig. Dan had ik, kiezer, het aangenomen. Want ja, dat je soms meer zegt dan je zou moeten zeggen is niemand vreemd. Maar nu, kom op!
Ook Samsom bood zijn excuses aan maar niet aan ons. Nee, aan zijn fractie. Hij heeft ze verwaarloosd zegt hij. Eigenlijk vind ik deze sorry nog erger, bied de mensen in kwestie je excuus aan en ga aan het werk. Wat moeten wij, kiezers met het feit dat hij zijn fractie verwaarloosd heeft? Waar Samsom ‘sorry’ voor moet zeggen is het feit dat hij aanblijft als partijleider van de PvdA. Ik was altijd PvdA’er maar weet het nu helemaal niet meer. Één ding is zeker: Samsom krijgt mijn stem niet. Ik geloof nog steeds dat hij vol vuur gaat voor de standpunten van de partij maar ik mis de menselijke kant in hem. Geen zachtheid, geen warmte, geen humor. Een verbeten koppie, dat is alles wat er overgebleven is van een jonge man met idealen. Hij zou de partij en mij een grote dienst bewijzen door zijn plek af te staan aan een man of vrouw die de partij kan dragen. Een burgemeester uit Rotterdam bijvoorbeeld. Sorry, Samsom.