Mijn tweets zijn nooit zo succesvol hoewel ik soms zelf heel tevreden ben. Maar deze week was het raak. Ik werd geliket en geretweet. Wow. Succes op Twitter. De een na de andere retweet volgde. Ik werd er echt een beetje blij van. De dagen er na ging het feest nog door en zelfs nu druppelen er nog reacties binnen.
Ik klikte eens wat mensen aan die mij geretweet hadden. Wie zijn zij en wil ik wel door hen ‘doorgestuurd’ worden? Kortom, de volgens anderen wel geslaagde tweet, kostte mij meer tijd dan ik had.
Ook bedacht ik dat ik mijn bedrijf(je – maar ik mag geen ‘je’ meer zeggen omdat het dan weer een typische vrouwelijke benadering is van klein denken en klein blijven) op Linkedin meer aandacht te geven. Ik las blogs en de do’s en dont’s van Linkedin. Om uiteindelijk een wanhoopskreet van iemand te lezen die niet meer aan de bak kwam na vijf jaar solliciteren omdat hij te oud was. Duizenden reacties, die ik ook maar even meelas. Uitgeput was ik na een ochtendje social mediaën.
Vrienden
Ik vergeet vrienden terug te mailen of te appen, ik stel een telefoontje uit, ik probeer te onthouden dat ik iemand iets beloofd heb… Als ik uitleg waarmee ik het zo druk heb verzand ik in mijn eigen nonsens. Social media drijft een wig tussen mij en mijn echte sociale contacten. En ik vraag me af, hoe doen anderen dat die altijd heel vaak en veel geliket en geretweet worden? Hebben zij mensen in dienst die dat afhandelen. Dat moet bijna wel want er blijft geen tijd over om te werken. Of wordt dat opeens je werk?
Netwerken
Ik begrijp steeds meer waarom netwerken, netwerken heet. Het is net werken. En ik zie het belang er echt wel van in, maar ik moet nodig een balans vinden in al die sociale media dingen. Social media doe je in je eentje. Het enige sociale is dat iedereen het kan doen. Tel uit je winst.
1 reactie
Knop om!