Het lijkt of elk restaurant er twee heeft! Een leuke ober en een sjagrijn! Dat heft elkaar op. Het tentje waar we nu al een paar keer hebben gegeten, dat wij Aberto Cozinha noemen (gisteravond komen we erachter dat dat ‘keuken open’ betekent) heeft een doodgraver in dienst. Een uitgerekte man in zwart, groeven in het gezicht en donkere ogen in een nog niet zo oud gelaat. We hebben hem nog niet op een lachje kunnen betrappen terwijl we toch heel lollig doen.
Neee, dan onze Alfonso, de ober van het hotel. Hij lijkt op ober Manuel. Hij rent de benen uit zijn gat van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Nothing is a problem. Als wij hem zeggen het rustig aan te doen zet hij in slowmotion onze kopjes neer. Als ik hem niet versta zegt hij: ‘ sorry for my bad english’, dat niet bad at all is. Een leuke man met gevoel voor humor.
Maar gezegd moet gezegd: de doodgraver weet ook wat werken is. Hij houdt alleen niet zo van mensen. Moet kunnen!
1 reactie
Als het een echte doodgraver is houdt hij wel van mensen… wegwerken.