Ik zocht een leuke foto voor dit blog en bewaarde de foto met de naam ‘amimoe’. Mijn computer geeft aan dat deze naam al bestaat. Dat zegt genoeg over Ami en over moe.
Als je over Ami’s ras leest dan staat er toch echt (Nippon Inu)
De Shiba zit fysiek goed in elkaar en is een sportieve hond die graag lange wandelingen maakt. Hij vergezelt u moeiteloos op lange (berg)wandelingen. Mocht er een keer wat minder beweging gegeven worden vinden ze dit geen groot probleem.
Ik vermoed dat Ami alleen de laatste regel heeft gelezen.
Grappig
Toch moet ik vaak om haar lachen want ze is slim. Gaan we linksaf dan betekent dat ‘lange wandeling’, gaan we rechtsaf dan betekent dat ‘korter’. En hoe gek het ook klinkt als we rechtsaf gaan huppelt ze zowaar een beetje. ‘Haha, de korte wandeling, even snel plassen en poepen en hoppa terug naar huis’.
Even zitten
Ami heeft de gekke gewoonte om middenin een wandeling plotseling te gaan zitten. Niet eerst treuzelen en vaart verminderen, nee, de rem er in één keer op zodat het baasje aan de andere kant van de riem ook plotseling tot stilstand komt. Ze zit, ze zucht en kijkt wat om zich heen. Meestal gebruik ik deze tijd om haar even te plukken en te aaien waarna ze weer in beweging komt. Maar het zitritueel herhaalt zich een keer of drie. Boos worden of tot actie manen heeft totaal geen zin. Lief doen wel. Even wachten en dan vriendelijk vragen of ‘we weer verder zullen gaan’?
En op de een of andere manier moet ik dan altijd denken aan het liedjes van Ramses en zing zachtjes voor me uit:
‘Misschien is zij te laat geboren. Of in een land met ander licht’.