Sinterklaas in het verpleeghuis

De moeder van Vriendin is vorige week verhuisd van het ene verpleeghuis naar een ander verpleeghuis. Dat ging niet zomaar. Als je dementerend bent, als je niet meer snapt waar je woont, als je vergeet wat er gezegd is, dan is zo’n verhuizing een onbegrijpelijke ervaring. De familie zag het ook met lede ogen aan. De keuze om te verhuizen was alleen gemaakt om het voor moeder veel beter te maken. Maar daar begreep moeder de eerste dag helemaal niets van. Alles was bedreigend en dat liet ze merken ook. Gisteravond waren Vriendin en ik op bezoek omdat Sinterklaas zou komen.
Ik was er nog niet eerder geweest maar ben onder de indruk van het prachtige pand en de mooie inrichting. Moeder herkent ineens haar dochter en zegt tegen mij: ‘dat is nu mijn jongste dochter’. Moeder is zo blij dat dochter er is, dat zij dat honderd keer herhaalt. Hand in hand zitten moeder en dochter in de gezellige kring van bewoners en familie. Sinterklaas komt op gepaste wijze binnen met een zeer rustige zwarte, heel zwarte Piet. Ontroerend om te zien hoe alle bewoners omgaan met Sinterklaas. Een voor een komen ze naar voren en krijgen van Sinterklaas een paar opbeurende woorden en complimenten. En snoep. Trillende handen ontvangen nog net zo graag pepernoten als de kinderhanden van toen.

Rode blosjes op de wangen. Er wordt geflirt met Sinterklaas en er worden pakjes uitgepakt. De moeder van Vriendin krijgt een fotolijst, een familytree. Ze is er blij mee. Als Sinterklaas weg is komen achter elkaar alle verzorgers langs om liefdevol met moeder contact te maken. Moeder laat voor de vijfde keer haar cadeau zien, waar ze zelf ook elke keer weer helemaal verbaasd over is. De medewerkers zijn zo lief voor haar en anderen dat het mij stil maakt. Een aai over haar wang, een tedere blik, de woorden die duidelijk maken dat ze haar kennen. De medewerkers van dit thuis stralen iets uit wat ieder mens gelukkig maakt. Ze zijn lief. Ze zijn er gewoon. Geen gehaast, geen getut of lelijke bekken.

Hier wil ik ook wonen als ik groot ben.

1 reactie

marianne 2 december 2013 at 19:42

wat mooi Anja, kippenvel

Reply

Laat een reactie achter

Deel dit met jouw vrienden