Singersongwriter

Een geweldig programma. Elke maandagavond kijk ik er naar uit en elke keer ben ik verbaasd over het ongelooflijke talent. Gisteren was de opdracht om een liefdeslied te maken. De keuzes waren interessant. Voor moeder, voor broer en natuurlijk ook iemand die voor zijn vriendin schreef. Voor die laatste voel ik niet zoveel sympathie. Hij schrijft knappe teksten, zingt niet bijzonder mooi, is wat theatraal, cynisch. Maarten van Roozendaal was dat ook alleen bij Van Roozendaal voelde je altijd de liefde. Ondanks het cynisme en het relativeren was de basis mooi. Bij J. gisteravond mis ik die basis volledig. Hij zingt een lied voor zijn vriendin waarvan het refrein van twee regels over haar gaan. In de rest van het lied beschrijft hij hoe enorm hij boft omdat hij zo moeilijk, lastig, egoistisch, vrij, ziek, dronken, boos kan zijn. Maar allemaal met een ‘ach gossie, kijk mij eens worstelen in het leven’. Zijn vriendin was niet gecharmeerd van het lied, dat zag je aan haar gezicht. Logisch. Als ik die vriendin was had ik op dat moment de ring naar hem terug gegooid. Met een ‘inderdaad, ik kijk wel uit om het nog langer met jou te moeten doen’. Het zou mij niet verbazen als dat na de uitzending is gebeurd.

Een meisje zong een prachtig lied over haar broer. Wat moet dat mooi zijn om daar woorden voor te vinden. Waarom houden we van onze broers en zussen? Ik dan, want ik weet inmiddels dat het niet overal zo makkelijk gaat. Een mooi thema om de komende tijd eens aan te werken.