‘Shame on you’ staatssecretaris Van Rijn

Een hartverscheurend bericht in de krant gisteren. Een oude man vertelt over zijn demente vrouw, hoe hij haar soms aantreft in het verzorgingshuis, de urine loopt langs haar benen en er is geen mens aanwezig om te helpen.

’s Avonds in het programma van Pauw zit staatssecretaris van Rijn aan tafel, hij blijkt de zoon van de oude man te zijn. Pijnlijk. Ook aan tafel, een buurman van de vader, die met zijn vrouw hetzelfde meemaakt. De vader van Van Rijn is er niet. De vele aandacht is hem overvallen. Ik kan het nu over hele verschillende dingen hebben, over de zorg, het verdriet van ouderen, de vreselijke jaren van ouderdom die je bijna naar de dood doet verlangen maar dat is een heel ander verhaal.

Stel je voor dat je staatssecretaris bent van Volksgezondheid en je eigen vader geeft een interview over de waardeloze behandeling van je moeder. Dan zit je in een lastig pakket. Je hebt je verantwoordelijkheden en je hebt gewoon een band van kind naar je ouders. Ik begrijp hoe lastig dat is. Van Rijn zit er ook ongemakkelijk bij en hij zal ongetwijfeld veel van zijn ouders houden maar wat hij vooral doet tijdens Pauw is ‘niets’. Lege blikken, lege woorden. Behalve als hij tot twee keer toe de oude buurman vilein laat weten heus zijn eigen vader beter te kennen dan de buurman dat doet.

De blik van de oude man spreekt boekdelen. Soms een lachje waarachter de pijn verborgen zit. De oude man weet prima te verwoorden wat hij vindt en denkt maar is trager dan Van Rijn en dat is een pijnlijke vertoning. Van Rijn die vraagt of ‘hij ook een keer mag uitspreken’. De oude man kijkt hem aan met een blik van ‘ach jochie, heb je nog niet genoeg gezegd’.

Van Rijn had ook anders kunnen reageren. Had kunnen zeggen: ‘Dit is een hele pijnlijke situatie en ik zit hier ook met twee petten op. Maar mijn zoonpet knelt ook mij het bloed af. Ik vind het vreselijk om dit te moeten zien en me zo machteloos te voelen want dat het anders moet, dat is wel duidelijk’.

Maar Van Rijn kiest voor diplomatie. Met killie blikken en lelijke woorden naar de oude mijnheer. Shame on you Van Rijn.