Ahmed Aboutaleb. Burgemeester van Rotterdam. Al eerder schreef ik over zijn moedige woorden na de aanslagen in Parijs. Gisteren was hij te gast bij Jinek en wat een indruk maakt deze erudiete man. Erudiet, omdat hij bijzonder intelligent en beschaafd is, twee eigenschappen die zich moeilijk lijken te combineren. Luister naar hem en hoor de liefde voor woorden en zinnen, pauzes en dictie.
En niet alleen hoor je de liefde voor de taal maar ook de liefde voor vrijheid. Ruim dertig jaar geleden maakte hij de vlucht van zijn leven, naar Nederland. In Nederland leerde hij wie hij was en kon worden. Ook hij zegt: ‘je leven plannen heeft geen zin, het leven plant zichzelf’. Dat staat toch haaks op onze hollandse wijze van maakbaarheid.
Zijn geloof geeft hem deze zekerheid. Ik ken eigenlijk geen mooiere Nederlander nu, dan deze Ahmed Aboutaleb. Hoe hij zijn liefde voor Nederland omschrijft doet je bijna geloven in een mooi Nederland. Zijn liefde gaat over wat er in beginsel is. DE mogelijkheden die er zijn. De grondwet en de mate van vrijheid. Kunnen zeggen wat je wilt ook al gaat dat soms over jouw eigen grens heen van wat moet kunnen. Het mag gezegd worden. Soms moet het gezegd worden.
In enkele van mijn blogs zoek ik naar wijze mensen. Mensen die weten hoe het nu verder moet, die vertrouwen hebben en niet bang zijn. Ik heb er één gevonden. Een inspiratiebron om uit te putten. Luisteren en horen en dan beschaamd je hoofd laten hangen en dankbaar te zijn voor het land waarin we leven. Een land, ook met heel veel domme gedachten. Met heel veel vooroordelen en angsten. Maar ook een land met hoop en mensen zoals een burgemeester van Rotterdam, die met hart en ziel, vrij durven zijn.