Ik ga vaak, altijd, gekleed in een broek met een jasje. Dat jasje kan van alles zijn, netjes, chique, vaal, kort, lang, egaal van kleur. Dat is toch wel mijn stijl te noemen. Geen krulletjes, tierelantijntjes, knoopjes, sjaaltjes. Gisteren droeg ik een vestje omdat het te warm was. Een simpel vestje met een voorzichtige aanzet tot wat ‘ruche’ genoemd kan worden en zelfs hier en daar een glimmertje. Moet je wel goed kijken maar het is niet te ontkennen. Ik vind het ook leuk, weer eens iets anders.
Mijn vrouwenkoor gisteravond. De dirigente zingt met ons in. Dan krijgt ze ineens de slappe lach. Niemand zingt meer. Ik kijk om me heen maar ze wijst naar …. mij. Ze komt niet meer bij.
“Ha, ha, moet je nou toch zien, een roesje, die knoopjes, nou ja, dat is even anders.” Als ze een stokje in d’r hand had gehad, had ze die laten vallen. De dames van het koor lachen ook. Ik zeg dat ik niet in 1 keer mijn look wil veranderen en dat ik dat, gezien de reacties, goed had ingeschat. We zingen zonder franje verder.
Vandaag heb ik mijn vestje aan naar het werk. Mijn heerlijke werk met alleen maar mannen. Niemand ziet of je naar de kapper bent gegaan, of je vijf dagen in dezelfde kleding loopt, of je ineens een glimmetje op je kleding hebt. Nu letten zij wel weer op hele andere dingen hoor, maar zo zal ik er nooit bijlopen. Met een gerust hart kan ik dus stellen dat vandaag niemand iets zal zeggen van mijn kleding.
4 reacties
We vonden het heel leuk staan, ik zag het direct! Mooie kleur goeie stijl! vol lof, niet uitgelachen hoor.
Volgende keer rouge, roesje of ruche?
Wat een onaardige dirigente zeg. En die koorleden zou ik ook een mep willen verkopen; hebben ze meteen een ander soort roesje. Hoe verzinnen ze het; je uitlachen omdat je een ander vestje aan hebt.
(waarom ik hier nou ineens zo verontwaardigd over word, weet ik eigenlijk niet, en ik ben helemaal niet zo mepperig, maar ik vind dit echt geen stijl).
15:40 uur. Is er nog geen een wakker geschrokken?