Om doodziek van te worden. Die rellende jongeren in ‘onze’ Schilderswijk. Zogenaamd uit naam van de omgekomen Arubaan. Maar vaak weten ze niet eens waarom ze de ruiten ingooien van kleine winkeliers die toch al keihard moeten werken om het hoofd boven water te houden. De haat en agressie, het ongerijmde geweld en de vijandigheid naar de politie. Haat om de haat. Slaan om te slaan. En met dit warme weer is het vuurtje snel opgelaaid.
Ik zag de beelden al vrij snel. Hoe vijf politieagenten bovenop de Arubaan lagen en waar ik direct al zag dat de man zich helemaal niet bewoog. Wat de agenten ook deden. Het idiote gedrag van de agenten door aan de man te trekken en hem later, als een dood paard, in een busje te slepen. Wat ging er in hen om? Wat gaat er nu in hen om? Nu ze thuis zitten met de wetenschap dat een man is omgekomen en de hele wereld heeft gezien hoe. Ik ken die vijf agenten niet. Ik ken de Arubaan niet. Hij zal best wat geroepen hebben en agenten laten zich makkelijk op de kast jagen. Te makkelijk. In onze wereld is geen respect voor de man in uniform. De slimste wint. Het natuurlijke overwicht van ‘oom agent’ is echt alleen nog maar te zien in oude prentboekjes van lang geleden.
De familie van de omgekomen man gelooft dat het recht zal zegevieren en roept juist op tot geen geweld. Goed dat er zo snel al een onderzoek is geweest, waar niet alles onder het Haagse tapijt is geveegd. Maar oproepen tot geen geweld willen de relschoppers helemaal niet horen. Alle onvrede, en die is er volop in de Haagse Schilderswijk, komt als een bom tot ontploffing.