De lucht is loodzwaar. Het regende oranje water vanmorgen op het strand. Een stoere jongen loopt (nog steeds?) in oranje.
De tussenfase, van slaap naar ontwaken, van droom naar werkelijkheid, van hitte naar koelte. Als ik het licht aandoe blijft het donker. Niet poëtisch bedoeld, het is donker om ons heen, in ieder geval in Den Haag. Het rommelt en bliksemt maar het komt niet echt op gang. Net als ik vandaag. Vandaag ga ik maar niet schrijven, beter van niet. En ik weet, ik weet, ik weet, er zijn veel ergere dingen, waar ik echt verdriet om heb (gehad), dus dit gaat over. Net zoals mijn kater en die van jullie.
Relativeren helpt niet echt :-)
vorige blog