Een raar, niet bestaand woord natuurlijk: re-ontmoeten. Toch is het hier op z’n plaats. Je ontmoet elkaar en pas na jaren volgt er een ’toevallige’ nieuwe ontmoeting. Vanuit een heel ander perspectief met weer hele andere vervolgacties.
Zo’n jaar of vijf geleden werkte ik nog bij de Gemeente Den Haag als redactie/communicatiemedewerker. Ik was tevreden maar niet happy met mijn werkleven. Een vrijwillige gezondheidscheck op mijn werk bleek niet heel goed en in plaats van pilletjes werd mij een gesprek aangeboden. Verbaasd en verwachtingsvol ging ik naar dat gesprek. Kan je ook praten over cholesterol en helpt dat dan ook?
De vrouw was vriendelijk en voor ik het wist begon ik te ratelen als nooit tevoren. Het ging over werk maar ook over hobby’s. Plotseling stopte de vrouw het gesprek. ‘Weet je dat je ogen gaan stralen als je het over schrijven hebt’, zei ze.
Ik ga hier niet het hele verhaal herhalen maar als je het wilt lezen, dan kan dat hier.
Onverwachte mail
En dan ontvang ik deze week een e-mail van iemand waarvan de naam mij vaag bekend voorkomt. Soms kan je van het lezen van een bericht een spontane glimlach om je lippen krijgen. Die kreeg ik. De afzender was de vriendelijke vrouw die ik eerder noemde. Nu was zij op een punt in haar leven waar ze zocht naar het vuurtje dat moeizaam brandde. Ze was terug gaan zoeken naar iets op haar tijdlijn van vijf jaar geleden en kwam ook mijn bedankmail tegen met de woorden ‘Jij zag niet mijn problemen, jij zag mij’. Daardoor besefte zij weer wat voor haar het aanmaakblokje was om het vuur te laten branden.
We mailen bijna als goede bekenden heen en weer. Ik over mijn besluit om voor mezelf te beginnen en over mijn werkzaamheden nu als tekstschrijver en websitebouwer. Zij vertelt over haar keuzes die ze maakte en plots zegt ze ‘maar wacht even, ik zoek iemand die voor mij teksten kan schrijven, zullen we afspreken?’
En die ontmoeting moet nog plaats vinden. Ik kijk er naar uit.
Dit zijn van die kleine geluksmomenten in het leven. Wat ook het vervolg zal zijn.
Een rimpeling achterlaten in de vijver van een ander. De mijne en de hare.