Je voelt het aan alles, je ziet het overal: de politici zijn losgelaten en gaan de straten op, klampen de gewone man aan en spreken ineens hun moerstaal. En, hoewel deze titel dat niet doet vermoeden (maar zeg nu eerlijk: beloftes, beloftes, bekt toch veel minder) een Rutte die zegt: ‘Pleur zelf op’, is wel helder. Of het minister-president-waardig is is een ander verhaal. Maar de verkiezingen hangen nu al in de lucht.
Van het Enzovoort van onze Hollandse God tot de 50PLUS partij van onze homoman.
Ineens beloven ze van alles voor de ouderen. De ouderen zijn hot want de ouderen zijn met heel veel. En liever één oudere in de hand dan tien in de lucht. Wel zielig voor Henk Krol, moet ineens zijn stokpaardje delen met velen.
En we krijgen weer van alles voorgeschoteld: alles gaat omlaag, alles wordt beter: stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw. En we weten allemaal dat het niet zo is, dat ze het misschien wel willen maar dat het nu eenmaal niet kan.
Regeren zonder Wilders lijkt eigenlijk het enige haalbare door een veelpartijenkabinet. Dat weet je het wel. Hoe ging dat liedje ook alweer: een beetje van dit en een beetje van dat.