Gisteravond zag ik Nova, ons achternichtje. Lang en slank, grote, ronde ogen, bijna acht jaar. Prinsesje noemen we haar omdat ze dat ook is. Ze zit in groep 5. Op Facebook zag ik al een foto voorbijkomen van de leerlingenraad en een trotse tweet van haar papa. Zij zit in de leerlingenraad. Het kleinste meisje op de foto. Wij feliciteren haar omdat ze gekozen is uit de kinderen uit haar klas. Ze zegt, terwijl ze verder gaat met tekenen: ‘Ik ben niet gekozen, ik ben gestemd’.
Als ik vraag wat ze doen in de leerlingenraad zegt ze: ‘Ik heb drie papieren met allemaal dingen.’ Ze loopt naar boven om haar mapje te halen. Ik zie staan ‘niet pesten’ en vraag haar wat ze doen als er wel gepest wordt. Ze kijkt even voor zich uit en zegt dan haar schouders ophalend ‘Dat weet ik nog niet, daar gaan we het nog over hebben’. Ze houdt het plastic mapje met trots vast en ik zie ineens een beeld van zo’n vijftien jaar later als ze als een echte projectleider dezelfde dingen zal zeggen: ‘Daar moeten we het nog over hebben.’
Ik zie staan als agendapunt voor de volgende vergadering ‘nieuw wc-papier’. ‘Ja’, zegt zij, ‘ons wc papier is net zo hard als dit schrijfpapier omdat het beter is voor het milieu maar dat vinden wij niet prettig’. Een goed punt vind ik. Daar zijn kinderbilletjes niet voor gemaakt. Trouwens, ook onze billetjes niet.
Dan staat er nog: 23 september statshuis. ‘Ik ga met de directrice naar de burgemeester’. Nu vallen wij stil want dat is nog eens even wat. Naar de burgemeester.
Bij het derde punt ‘proefjesdag’ maak ik een blunder. Ik denk wat leuk, ze gaan allemaal dingen proeven die ze zelf meenemen of maken en wat leuk verzonnen: ‘proefjesdag’. Ze zucht nog net niet als ze mij uitlegt dat proefjesdag een dag is dat ze proefjes mogen doen. Duhhhhh
Als ze naar bed gaat krijgen we een dikke knuffel. Met haar mapje onder d’r arm loopt ze parmantig de kamer uit. Haar loopbaan is begonnen.