Een collega vraagt naar een nummer van Wende Snijders. Dat lied, op mijn begrafenis, zegt hij. Fantastisch.
Een andere collega beaamt dat. Mij lijkt het jammer dat je van je hele begrafenis zelf niets meekrijgt. Is er een bijeenkomst voor jou alleen, allemaal mensen die komen, die waarschijnlijk lieve dingen gaan zeggen en dan ben jij er niet bij.
Vandaar dat wij op het fantastische idee kwamen om je crematie of begrafenis als try-out uit te proberen: een prematorium.
Op een willekeurig tijdstip. Als je goed in de markt ligt is dat moment natuurlijk de ultieme gelegenheid. Dat je net iets heel goeds hebt gedaan. Of heel slechts, dat kan ook en dat het dan vergeven wordt. Een gat in de markt denken wij.
Collega’s schreef ik al. Ik begrijp als jullie denken: heb je niets beters te doen?
Dat zegt waarschijnlijk al genoeg.