De afgelopen dagen waren we in Saarburg, een schilderachtig plaatsje aan de Saar, vlakbij Trier. Een bezoek aan Trier hoort er altijd bij als we in Saarburg verblijven. Een mooie, oude stad met veel winkels en terrasjes. In het gedeelte waren wij waren, was het droef gesteld met de WiFi. Nergens bereik. Op de camping alleen als je op een van de twee stoeltjes ging zitten bij de receptie maar verder? Nada. Ook in Trier bij cafeetjes of grote warenhuizen… geen netwerk. Laat staan in Pension Leuk waar me met een fax onze komst bevestigde. In de hal lag een bel waarmee we de eigenaar konden ‘anrufen’. Dus internet? Wat is dat?
Opvallend ook in Trier. Grote groepen mensen, jongens en meiden, die gewoon naast elkaar liepen en woorden wisselden met elkaar. Met elkaar… hoe bijzonder is dat? Geen mobieltjes in de hand, nergens mobieltjes naast het glaasje wijn, geen mobiel aan het oor in gezelschap van anderen. Een bijzonder straatbeeld.
Terwijl wij met z’n zessen aan een tafeltje toch, tegen beter in, proberen of we bereik hebben, komen er ineens wolkjes uit onze monden. We staren er naar en kijken elkaar aan. Vriendin zegt ‘uhhh’ en het wolkje vult zich met die letters. Zus vult aan: ‘ohhh’ en kijk, de wolkjes communiceren met elkaar. Beschaamd stoppen we onze smartphones diep weg in onze tassen. Niet uit, er zijn grenzen natuurlijk maar de middag brengen we al pratend door. Dat is nog eens gezellig.