Gisteravond was het verkiezingsdebat voor de Provinciale Staten Verkiezingen en niet te vergeten, het Water, op televisie. Ik houd van politiek, ik houd van het debat. Voor het eerst had ik totaal niet de neiging om hier naar te kijken. Ik heb het ook overgeslagen en natuurlijk keek ik net zoals half Nederland naar Margriet de Mol, maar dat had niets te maken met mijn keuze om niet te kijken naar het gedraai en gekonkel.
Ik ben het zat. Spuugzat. De mooie woorden, de beloften, het gezemel en gezeik, het draaikontengedrag, het pleasen vlak voor de verkiezingen, het ‘dit wordt tot de bodem uitgezocht’ Rutten-gedrag, de zoekgeraakte bonnen, de grieperige Wilders. Ik ben het zat.
Nee, ik ben niet tegen bezuinigen, als het nodig is dan is het nodig. Maar zeg toch gewoon eens de waarheid. Draai er niet omheen en doe wat er te doen valt. Valse nichten-gedrag, al die mannetjesputters uit Den Haag.
Bij Pauw was Jeroen Dijsselbloem te gast, de minister die over onze centen gaat en hij maakte zomaar mijn avond een beetje goed. ‘Gaan we dus niet meer bezuinigen’, vroeg Pauw hem.
‘Een minister van Financiën kan nooit zeggen dat we niet meer gaan bezuinigen’.
Pauw: ‘Die goede economische cijfers, komt dat nu door goed kabinetbeleid?’
Dijsselbloem: ‘Onzin om dat te beweren. Het zit ons gewoon ook mee nu.’
Jammer dat hij van de PvdA is, ooit mijn partij, maar laat Dijsselbloem een nieuwe partij beginnen.
Een om in te geloven.
1 reactie
Ik heb wel gekeken en me zitten ergeren aan hetzelfde waarom jij niet gekeken hebt.
Het enige positieve, vond ik:
Rutte zijn moeder zal wel gedacht hebben: “Markie lacht niet meer”!