Gisteren trouwden H. met T. Een mooie dag was het. H. is politieagente en het hele plein voor het stadhuis in Haarlem stond vol met politie. Politie op motoren, politie op de fiets, in de bus, op de trap. Overal vriendelijk blauw vandaag.
De rit van stadhuis naar de feestlocatie in Zandvoort zou onder politiebegeleiding afgelegd worden en zo ging het.
Een motormannetje voorop, eentje achteraan die af en toe langs scheurde om rotondes of kruispunten stil te leggen.
Wauw. Gaaf om een keer mee te maken hoe dat voor de koningin moet zijn.
Toch gaf het ook een een ongemakkelijk gevoel. Kan dat zo maar? Ik ga hier geen vingertje heffen, ik vond het leuk maar vraag me af hoe zoiets geregeld wordt.
Gaan de desbetreffende politiemannen in conclaaf met de burgermeester van Haarlem. ‘Mijnheer de burgemeester, onze lieve collega H. trouwt, mogen wij Haarlem een beetje plat leggen?”.
Of doen ze het gewoon op eigen houtje of met een knipogend begrip van hun leidinggevende. “Joh, doe maar, niemand merkt er iets van.” Zoiets kan je niet stiekem doen, toch? Worden ze straks misschien wel op het matje geroepen en is de fles wijn die ze als d(r)ank kregen een schrale troost?
Vandaag over zes weken trouwen wij, Vriendin en ik. Wat kunnen onze collega’s doen? Er moet vast iets creatiefs te bedenken zijn? Toch? Collega’s?
2 reacties
De collega’s van vriendin kunnen met boeken gooien i.p.v. rijst. En wij met html-tags?
Jouw collega’s moeten toch hetzelfde kunnen als die politieagenten? Al moet het dan plaatsvinden op de digitale snelweg…
En voor collega’s van Vriendin ligt er ook wel een “uitgelezen” mogelijkheid, al zeg ik het zelf