Hoe naïef kan je zijn? Zoals ik misschien? Lees net in Opzij over een nieuwe documentaire ‘Pink Ribbon Inc’, zie hier de link naar de trailer.
Natuurlijk, denk ik, als ik nog maar vier regels heb gelezen, natuurlijk is Pink Big Business. En we doen er allemaal aan mee. Zoals de dame in de documentaire zegt: ‘we used to march, now we jump and dance for a cure’.
Ooit opgezet om aandacht te vragen voor borstkanker en de aalmoes die werd uitgegeven aan onderzoek en voorlichting. Zelf lintjes knippen en uitdelen. Pink als kleur voor ‘leven, kracht’. Een fantastisch idee. Vrouwen die de straat op gingen voor zichzelf.
Nu, jaren later, wordt Pink Ribbon dik gefinancieerd door bedrijven die van borstkanker een feestje maken. Borstkanker moet bespreekbaar zijn dus leuk. Er worden wandelingen, hardloopwedstrijden en ik weet niet wat georganiseerd om daarna vrouwen als helden te ontvangen. Je bent geen held als je borstkanker overleefd, je hebt mazzel. De grootste risicofactor om borstkanker te krijgen is het feit dat je vrouw bent. Zijn we niet allemaal helden dan?
Stoppen er mee? Met dat Pink Ribbon gedoe? Nee, natuurlijk niet. Maar je bewust worden van de markt er achter is niet verkeerd. Wij, vrouwen en mannen, kunnen onze roze lintjes nog steeds met opgeheven hoofd dragen. Want niet wij bedonderen de boel. En voor die grote bedrijven die hier hun aandeel in hebben en de politiek? Mijn GADVER wordt met de dag erger.