Eindelijk, eindelijk is er nu ook een roze pil voor ons vrouwen. Naast de blauwe Viagrapil voor mannen is er een kleurige meisjespil gemaakt. Oké, het werkt nog niet helemaal optimaal. De bijwerkingen zijn niet echt fijn, maar hé, alles voor een goed seksleven, toch? In Amerika mogen de gelukkigen het al uitproberen maar wij moeten nog even wachten. Ik vind het niet zo erg. Hoe meer ik er over nadenk hoe meer ik ervan overtuigd ben dat de roze pil eigenlijk ook voor mannen is.
De vrouwenversie heeft effect op de hersenen terwijl Viagra effect heeft op bloed dat naar het mannelijke geslachtsdeel stroomt. Terwijl mannen dus eigenlijk een fysieke oppepper krijgen, krijgen wij een ‘brainwash’. Terwijl mannen alleen een pilletje nemen voor de daad moeten wij dagelijks voorbereid worden op opwinding van enig niveau. Dat we dan tussendoor flauw kunnen vallen, onze bloeddruk daalt en we misselijk worden zonder ook maar tot de daad te zijn gekomen, moeten we voor lief nemen.
Stel, je slikt als man zo’n wonderpil en je vrouw heeft nog steeds geen zin? Dan duw je er bij haar een roze in. Opgelost. Ik weet wel, dit is te kort door de bocht want er zijn genoeg vrouwen die geen zin hebben en wel zin zouden willen hebben al was het maar om hun partner tevreden te houden en zichzelf maar helemaal eerlijk is het niet.
Zijn we al jaren bezig om los te komen van wat ooit als verplichting werd gezien proppen we zin in seks gewoon op een andere manier in onze hersenen.
Waarom verzinnen we geen groene pil? Voor vredelievendheid, voor toename van gevoelens van liefde voor de medemens, voor een groter empathisch vermogen, voor een oprechte interesse in elkaar, voor meer zon in het hart, voor meer zin in het leven?