Pesten sucks

Wat was het vroeger simpel. We hadden geen internet, hooguit briefjes die we door konden geven aan elkaar. Of de onschuldige spelletjes zoals ‘jongetje trekt aan staartje meisje’. Je wist direct wie, wat en waar.

Met tweets, appberichten en alle online mogelijkheden die er zijn om je gefrustreerde selfie een plek te geven, vraag ik me  soms af of dit nu die veelbelovende toekomst is.

Me-mySelfie
Niet alleen is een ‘selfie’ een foto die je van jezelf maakt, maar het is ook alles wat je kan vinden en zeggen via de online media. Stoer. Een ‘me-myselfie’ waarin je mensen kunt beledigen, pesten, kwetsen voor het leven en kapot kunt maken. Soms is daar weinig voor nodig.

Je zal maar dochter van de koning zijn. Je hebt er niet om gevraagd. Je bent dertien. Meisje en vrouw tegelijk. Je doet mee met die hele gekke wereld waarin je bent opgevoed, je speelt je rol zo goed als kan. En alles, alles wat je doet, zegt, niet doet, krijgt aandacht. Hoe je er uit ziet, de kleding die je draagt, de manier waarop je loopt, lacht en zwaait. Wie helpt Amalia als ze de lelijke berichten onder ogen ziet. Hoe help je iemand, prinses, prins, meisje, jongen om weerbaar te zijn tegen de valsheid?

Veilig
Deze week hadden we een etentje met familie. Aan tafel bij ons, twee prachtige meiden van een jaar of acht. Ze hebben zich mooi gemaakt. Ze lachen gelukkig nog hun kinderlach en willen nog een knuffel op z’n tijd. Je ziet de stralende ogen en heel soms ineens daarin de blik van de vrouw die ze gaan worden. Wat een opdracht aan ouders om kinderen veilig te begeleiden naar zelfstandigheid. Hoe behoud je de schoonheid van een kind en maak je ze tegelijk krachtig en sterk en tevreden met zichzelf?

Tevreden met zichzelf zodat ze niet alleen hun schouders ophalen als ze gepest worden maar het ook niet nodig vinden om te pesten. Waarom zou je iemand kwetsen. Als je je goed voelt door te pesten ben je eigenlijk een heel zielig mens geworden. Of dom. Of allebei.

Laat een reactie achter

Deel dit met jouw vrienden