People who need people
Are the luckiest people in the world
We’re children, needing other children
And yet letting a grown-up pride
Hide all the need inside
Acting more like children than children
Gek misschien. Maar dit kwam in mij op na het horen, lezen, zien wat er gebeurde bij de gemeenteraadsverkiezingen deze week.
Nog nooit eerder is er zoveel en vaak op lokale partijen gestemd. Er zijn zelfs gemeenten waar niet één enkele partij van de landelijke politiek in voorkomt. En misschien dom, ik wist niet eens dat dat kon/mocht. En het besef dat dit misschien wel democratie ten top is. Want landelijk zeggen ze: zoeken jullie dit nu maar gemeentelijk uit. Zorg, onderwijs, ouderen. En dan staan er partijen op die het helemaal anders willen gaan doen en het zeker uit zoeken.
Diversiteit
Ik ben een voorstander van diversiteit in de politiek. Partijen als Denk, Forum voor Democratie, Bij1 om maar eens enkelen te noemen, hoe mooi kan het worden als een gemeenteraad straks ook werkelijk iedereen kan vertegenwoordigen? En dat ze er samen uit moeten komen. De ultieme test. Integratie is jarenlang een hot item, een mislukt item geweest en geworden. Misschien omdat het in handen werd gelegd van mensen die zelf nooit onderdeel werden van integratie, maar de machtige hand waren die minzaam uitgestoken werd naar minderheden.
Leefbaar politiek
Lokale politiek maar politiek weer leefbaar, herkenbaar, invoelbaar. Natuurlijk houd ik ook bij sommige partijen mijn hart vast maar ik vertrouw op het gezonde verstand en het zelfregulerend vermogen van ‘gezond denken’.
En nu zit elke keer dit liedje in mijn hoofd. Zou me niets verwonderen als ergens in één van mijn blogs deze tekst al een keer voorbij is gekomen. Omdat ik er in geloof. Ik kwam deze bijzondere versie tegen. Streisand & Stevie Wonder.