Zo ongeveer zouden kinderen er in elk deel van de wereld uit moeten zien. Genieten, lachen, vermaakt, gezond, blij. Maar weet je het nog? Begin deze week? Armina Hambartsjumian, de moeder van Howick (12 jaar) en Lily (11 jaar), uitgezet naar Armenië zonder haar kinderen.
Maar er is veel gebeurd deze week. Ik hoorde dat ‘de politiek’ soms ineens iets anders het land insmijt om een andere kwestie te doen vergeten. Bijvoorbeeld de kwestie dat een moeder zonder haar kinderen, het land wordt uitgezet. De politiek heeft een statement willen maken. Jammer voor Howick en Lily, maar eigen schuld dikke bult voor de moeder.
Staatssecretaris Klaas Dijkhoff (die ik eigenlijk een hele leuke man vindt) was spoorloos deze week. De vreselijke terreurdaad in Barcelona, joeg dit ‘kleine’ nieuws uit alle kranten. Maar in mijn hoofd bleef het zitten.
De kinderen vallen niet onder het kinderpardon, omdat het gezin in een eerder stadium nooit heeft meegewerkt aan een eventueel vertrek en dat is wel een voorwaarde.
Meewerken aan uitzetting is voorwaarde om eventueel te mogen blijven?? Ik begrijp het niet meer. Dat een moeder slim gebruik maakt van de mogelijkheden om via allerlei rechtsprocedures niet uitgezet te kunnen worden, kun je dat die moeder verwijten? Dat zij haar kinderen een blij en vrij land gunt, is dat verwijtbaar?
Als je als land op je strepen wilt staan, zet dan eerst de goede strepen. Als een gezin niet voldoet aan de eisen gesteld aan asielaanvragen, zorg dan dat het gezin direct terug gaat naar het land van herkomst. Verander wetten en regelgeving zodat het niet meer mogelijk is om negen jaar, soms langer, te verblijven in een land en je toekomst daar op te bouwen.
Het mag gewoon niet kunnen
Als kinderen zo lang in een land verblijven, naar school gaan, de taal spreken, vrienden hebben en van hun eigen land geen weet hebben, dan mag het gewoon niet gebeuren dat je teruggestuurd wordt naar een land waar ze vreemdelingen zijn. Het is gewoon niet menselijk, niet sociaal, niet eerlijk.
Als je als land je zaakjes niet op orde hebt regel dat dan eerst. Zeik niet: ‘ze wisten het, ze wisten tien jaar geleden al dat ze niet mochten blijven, dan is dit de consequentie’.
Elk kind verdient een pardon. Wij, geluksvogels, kregen al zoveel pardon mee bij het geboren worden: de juiste plaats, het juiste land, de juiste mensen. Daar hebben wij niets voor gedaan of gelaten. Dat kun je niet zeggen van mensen die huis en haard verlaten op zoek naar iets meer geluk. Van mij mogen ze.
2 reacties
Prachtig verwoord Anja en zéér mee eens. De zin: Wij geluksvogels kregen al zoveel pardon mee..etc. mag voor mij op posterformaat bij de bushalte.
Dank je wel!