Schreef ik gisteren over het ‘boze’ journaal, nog geen twee uur later kwam het bericht van de schietpartij in een tram in Utrecht. Drie doden, zwaargewonden en een land dat achter de ramen van een veilig thuis, huilt.
Ik denk alleen maar: ‘je zal toch net die ene zijn…’, ‘je zal als ouders horen dat jouw dochter is doodgeschoten, jouw man is neergeknald’. Doodgeschoten. In Nederland, in Utrecht, in een tram nota bene.
Terroristisch of gewoon gek?
Het lijkt en is misschien ook wel een belangrijke vraag. Handelde de dader uit terroristische overwegingen of anders? Waarbij ‘anders’ minder erg lijkt te zijn. En voor de gekte in ons eigen hoofd is het antwoord belangrijk maar voor nabestaanden een idiote vraag. Dood is dood. Maar de gekte in ons hoofd, daar zijn we zelf verantwoordelijk voor. Waarom zou het ene motief zoveel erger zijn dan het andere? Tegen een ‘gewone gek’ kunnen we ons wapenen met algemeenheden als toeval, pech. We kunnen ons vermannen. Maar tegen een terroristische aanslag kunnen we complotten bedenken, mensen wegzetten als een soort dat niet te redden is, wij’en en zij’en waarbij ‘wij’ altijd beter is. Ik zie dat niet.
Politiek en dood
Natuurlijk besluiten alle politieke partijen om de verkiezingscampagne af te lassen. Wat zullen we elkaar de loef proberen af te steken met weliswaar belangrijke issues maar toch niet als het om leven en dood gaat. Forum van Democratie beslist anders. ‘We moeten nu juist samen zijn’, zegt Baudet, die zijn feestje in het Kurhaus volzet met zijn volgelingen. Het zal geen invloed hebben op het stemgedrag want juist de keuze van Baudet om door te gaan zal door zijn kiezers als dapper en stoer worden gezien. Punten scoren.
Theootje Hiddema
Theo Hiddema toonde de kleinheid helder…’Ik heb me drie weken lang van hot naar her begeven, we kwamen in bomvolle zalen, de flow was geweldig en dan zal je potdomme door iets waar wij niets mee te maken hebben gestopt worden? Dan word ik boos…’
Als een jengelig kind dat zich verheugd heeft op zijn verjaardag en alle cadeautjes maar door het overlijden van de moeder even een stapje terug moet doen.
Moe en verdrietig
Ik word er moe en verdrietig van. Ook van andere politici, waarom punten scoren met iets wat gewoon zou moeten zijn. Ik zou mijn hand uit willen steken aan iedereen die zoekend is maar ik zou ook een hand willen pakken omdat ik zelf zoekend ben.
4 reacties
‘k zou willen dat ik het zo kon verwoorden als Vlasje en u.
Hallo Dientje, dank je wel. Ik ben blij met lezers zoals jij!
wonderlijke reacties soms op deze trieste gebeurtenis. Maar zou het net zo snel weer vergeten zijn,als laatst dat dodelijke verkeersongeluk van die vier Polen ?
Zo uit ook mijn hart gegrepen!