• Voor en na het weten

    17 januari 2021
    Ik merk dat ik de tijd indeel in voor én na het weten. Als Vriendin en ik het over een wandeling hebben dan zeg ik ‘toen wisten we nog van niets, was er alleen maar pijn’. We hebben meer ziekenhuizen gezien in deze weken dan in ons hele leven. Ik heb al op zoveel scantafels gelegen dat ik de tel kwijt ben. Verschillende…

  • Onbevangen

    10 januari 2021
    Ik kan het natuurlijk allemaal mooier maken dan het is en het hebben over onbevangenheid. Eerlijk? Ook toen ik ‘het’ nog niet wist was er van onbevangenheid niet echt sprake. Het heeft geen zin om daar spijt over te hebben want dat hoort bij mij. Toch kwam dit woord bij me op toen ik een onbevangen e-mail ontving. ‘Hé An, hoe is ‘ie?…

  • Hardop zwijgen

    6 januari 2021
    Als ik vroeger in een tekst ‘K’ schreef, dan bedoelde ik, excuus, k u t. Van vroeger kende ik het andere gefluister over ‘k’. K de ziekte. Wat een onzin vond ik dat, het niet uitspreken van een naam van een ziekte. Maar nu gaat zelfs ‘k’ me nog te ver. Het liefst zitten we zwijgend met mede-weters samen en kijken elkaar in…

  • Eén telefoontje en de wereld stopt met draaien

    2 januari 2021
    Mijn blog is al jaren mijn lust en mijn leven. Het schrijven, het delen, het laten lachen en huilen. Nooit is er een moment geweest dat ik iets niet kon of wilde delen. Tot nu. Tot deze derde poging waarin ik naar het scherm staar en niet weet hoe en waar te beginnen. 23 december belde mijn neuroloog mij op. Zij verwachtte niets…

  • Laten we wachten op elkaar

    23 december 2020
    Het is zo stil in mij. In mijn hoofd en hart omarm ik de leegte van het niet weten en het niet meer vragen. Laten we niet vergeten wat we willen vergeten alsof het niet was het jaar was een jaar een gebaar van verzoening, eerst maar gezangen verstomden We willen terug Maar was dat niet de les om niet terug te gaan…

  • Als een vuurpijl….

    14 december 2020
    Afgelopen weekend waren we op Tiengemeten, het enige, echte eiland van Zuidwest-Nederland. Op veilige afstand van elkaar toch even ‘samen zijn’ met twee familieleden. Boris, hun hond, en Ami natuurlijk mee. Herdershond Boris is oud en stram. Hij beweegt als een oude man die zijn benen niet meer kan buigen. Aandoenlijk en ook treurig. Boris loslaten daar is geen probleem. Hij kan nergens…

  • Eén zwaluw op z’n kop, maakt nog geen winter

    11 december 2020
    Het was een fantastische dag en het duurde precies vijf uur. Best lang voor een fantastische dag maar wel zonde van die verloren andere uren die een dag telt. Wat kreeg ik een complimenten! Van klanten, van vrienden, van netwerk-collega’s, het kon niet op. Mijn ego steeg boven zichzelf uit, zo hoog dat ik naar adem snakte. Met drie doffe klappen op mijn…

  • Al had de deur naar optimisme en oprechtheid maar op een heel klein kiertje gestaan

    9 december 2020
    De persconferentie van Rutte en De Jonge gisteravond. Anders dan andere keren had ik geen verwachtingen en voelde ik geen opwinding over ‘wat er eventueel nu zou gebeuren’. Het antwoord wist ik al. Niets. Ik zou mezelf niet het braafste meisje van de klas willen noemen maar ik kom toch wel heel dichtbij. Als zo’n meisje het vertrouwen verliest in het kabinet… Covid…