Ouwe au

Misschien herken je dat. Dat je iets gedaan hebt of doet en dat er onverwachte gevoelens omhoog komen. Gevoelens waarvan je dacht dat je er langzaamaan wel boven uit was gestegen. Maar dat is niet zo. Dat je dan boos bent op de hele wereld, de neiging krijgt om mensen onderuit te halen, zelfs pijn te doen. Tot je ineens beseft dat het je eigen pijn is die je onderuit wilt halen. Omdat het jou onderuit haalt. Hoe oud moet je worden om alles achter je te kunnen laten?

Eigenlijk ben je net een oude boom waarin jaren geleden iemand letters met betekenis gekerfd heeft. Of misschien heb je dat zelf wel gedaan. De boom wordt ouder en ouder maar de kerfjes blijven bestaan. Ook al zie je het niet, jij weet als geen ander wat daar staat.
Over nieuwe pijn kan ik schrijven, zelfs lachen af en toe.
Over verwerkte pijn kan ik openhartig zijn en cynisch.
Over onverwerkte pijn kan ik alleen maar zwijgen. Maar stel dat het oude hout opensplijt? Tot leven komt? En weer gaat groeien?
Hoog tijd voor nieuwe aanwas.