Oud van dagen

Wij hoorden deze week iemand zeggen ‘oude van dagen’. ‘Goh’, zei Vriendin, ‘wat een ouderwets woord’. En inderdaad we horen het niet vaak. Maar hoe langer ik de woorden over mijn lippen liet rollen, hoe mooier ze werden Als je ‘oude van dagen’ vervangt door ‘oud van dagen’ krijgt het voor mij een prachtige betekenis.

Iemand die oud van dagen is, heeft geleefd en als we gaan tellen in dagen dan zijn dat er heel veel. Oud van dagen, dwingt respect af terwijl ‘oude van dagen’ er niet meer toe doen.

Leeftijdneurose

In onze westerse cultuur is er sprake van leeftijdneurose. Toen een collega bij het AD me vroeg hoe oud ik was, voelde ik me bijna beschaamd om het getal hardop te zeggen. Alsof je een bepaalde leeftijd moet hebben om er nog toe te doen. En eigenlijk is dat precies wat er aan de hand is.

Deze week keken Vriendin en ik naar Fauda. Een netflix serie over het conflict tussen Israël en Palestina. Hoewel totaal niet het thema van de serie is het ontroerend om te zien hoe bij beide volkeren de ouderen gerespecteerd worden. Hoe er een bepaalde status wordt toegekend aan het ouder zijn, het geleefd hebben. Dankbaarheid en genegenheid. Dan heb je geen pakhuizen nodig voor oudjes.

Andersom

Bij ons is het precies andersom. De jongeren lijken de wereld te ‘ownen’. Een wereld waar zij en wij (mijn generatie) niets voor hebben gedaan. Niet gevochten, niet geleden, niet gestreden, niets. De wereld lag aan onze voeten. Misschien ligt daar wel de basis van de arrogantie van iets hebben wat je nergens mee verdiend hebt.

Wortels

Ik sta soms met bewondering stil bij een boom die de ouderdom laat zien in al zijn glorie. Waar de wortels zichtbaar sterk zijn en verdwijnen in de diepte van de aarde, onze grond, onze basis. Hoe diep onder de aarde die wortels verstrengeld zijn in die van andere bomen en zo een onderlaag creëren die ons bijeen houdt.

Ik zou graag zeggen dat ‘oud van dagen’ ook ‘oud van wijsheid’ betekent. Ik zou het willen maar het is helaas niet zo. Want die ‘oude van dagen’ zijn ook grootgebracht in de wereld die wij nu zijn. Een blijkbare maakbare wereld met wortels als los zand.

Wortelen

Ik zoek met mijn wortels naar verbinding. Boven de grond of daaronder. Grijp elke wortel vast als houvast, als ader van het leven. En hoe ouder ik word, hoe meer wortels en zijtakken ik verzamel. Om meer grip te krijgen en om vast te houden. Samen dragen we de wereld.