Het gebeurt zelden dat ik een blog maak en terwijl ‘ie al gepubliceerd is, weghaal.
Het ging over Trump. En ik wil niets meer zeggen over Trump wat al honderd keer gezegd is. Ik voeg niets nieuws toe dan aan iedereen kenbaar maken dat ik me zorgen maak. En dan wat…
En dan niets. Dat is het erge. Die aap is niet een personificatie van de heer Trump. Integendeel. Die aap zijn wij. Sterk, stevig, robuust en voor de duvel niet bang. Het wordt tijd dat wij brullen en ons op de borst gaan slaan. Niet omdat we onszelf zo geweldig vinden maar om onszelf wakker te schudden.
Wakker uit de mythe van plebs en elite. En hoewel dit rijmt, rijmt het voor geen meter. Laat je geen nieuw bedachte hokjes induwen maar trap die schutting om je heen weg. Met alle kracht die je in tijden niet meer gevoeld hebt.
Mensen, mensen, we zijn maar mensen.