Ik volg een cursus Schrijven bedrijfsjournalistiek. Enorm inspirerend en leuk om te doen. Maar ook moelijk en lastig. Ik weet niet wie van jullie lezers, schrijven maar een stuk kan op honderd manieren geschreven worden. Voor mijn werk schrijf ik regelmatig stukjes voor nieuwsbrieven en intranet. Als je mij elk uur dezelfde opdracht zou geven, krijg je elk uur een ander stukje. Een andere beginzin, een ander kopje, een andere toon. Wat is goed? Veel kan en is goed en dat maakt het soms moeilijk.
Gisteren gingen we op ‘reportage’ bij de kledingwinkel van het Leger des Heils. Voorwaarde voor een reportage is dat je jezelf er uit laat. Het gaat niet om jou maar jij registreert en vertelt wat je ziet. Niet meer en niet minder. Dat is pas echt lastig. Een zin als: ‘een keurig gekapte vrouw’, kan eigenlijk al niet want keurig is een woord dat een interpretatie weergeeft van hoe ik naar die vrouw kijk. Of ‘ze ziet er blij uit’. Wie bepaalt dat? Wat is blij? Hooguit kan ik schrijven dat de vrouw lacht en dat jij daaruit concludeert dat ze ‘blij” is, is dan mooi meegenomen.
Ik moet er nog aan beginnen. Daar verheug ik me op, want schrijven vind ik heel leuk, maar ik vrees alle valkuilen die ik over het hoofd ga zien.
Gelukkig mag ik in dit blog schrijven wat ik wil. Terwijl ik dit schrijf, ben ik daar erg blij om. (Ik lach).
2 reacties
Ik lees je elke dag met veel plezier.
Zelf weet ik wanneer je ‘dan’ of ‘als’ moet gebruiken. Verdere technische valkuilen zullen mij niet opvallen. (ik wandel er over heen dus val er ook niet in) Van mij geen àààch wat schrijft ze nou! En daar ben ik dan weer blij om.
Inderdaad, schrijven in opdracht is lastig, je moet met zoveel dingen rekening houden. Maar voel je niet te veel geremd. Schrijf – en kijk dan zelf kritisch naar je tekst. Dat laatste is een van de moeilijkste dingen om te doen, maar dat hoort er wel bij!