Gisteravond was bij Pauw en Witteman, Patrick Kaslander te gast. Patrick had na 5 keer uitgezonden te zijn naar Bosnië en Afghanistan, last van Post Traumatische Stress. Met veteranenhond Vigo, een zwarte labrador-retriever, kan hij zijn leven weer oppakken. Niet alleen Patrick maakt indruk op mij, ook voormalig Commandant der Strijdkrachten Peter van Uhm is aanwezig. Hij verloor zijn zoon tijdens een missie.
Ik heb wel eens een verhaal gelezen over een jonge soldaat die na terugkomst de oorlog nog overal in zijn lijf voelt. Bji het minst geringste op de grond gaat liggen om te schuilen. Dat was een verhaal. Nu vertelt een grote man hoe hij huilend op de bank zit, in paniek is als hij iets hoort in een struik, op de grond gaat liggen als hij rook ruikt. Een triest verhaal. Bij zijn voeten ligt de hond. De honden zijn speciaal opgeleid om oorlogsvetereanen te helpen, een buddy te zijn voor hen in elke zin van het woord. Troostend, beschermend, verzorgend, gevend. We zien een filmpje van een hond die een Amerikaanse veteraan zijn pillen aanbiedt als de man begint te trillen.
Het verhaal maakt indruk. Deze stoere mannen met hun verdriet en die trouwe hond die als een buddy in oorlogstijd, zorgt dat hen niets overkomt. De echte buddy in oorlogstijd heeft het niet kunnen voorkomen, maar in vredestijd, lukt het deze hond wel. Respect voor hond en mannen.
1 reactie
Dit is nog een te milde straf voor hen die zich als pion hebben laten misbruiken om oorlog te voeren om de westerse belangen te behartigen.