Een eerste oordeel is niet altijd de juiste. Dat weet ik maar toch oordeel ik nog net zo makkelijk alsof ik veertien jaar ben en de wereld onder te verdelen is in: stom en niet stom. En met mijn goede verstand en nette manieren weet ik dat ik keurige banen te leiden maar het doet niets af aan de weging die ik in hoofd maak.
In een vrouwengroep, waar ik al jaren deel van uit maak komen vier nieuwe leden. Ogenblikkelijk deel ik in: leuk, stom, sjagrijnig, dik, dom, mooi, jong, oud, getrouwd, lesbisch, zielig, sterk.
Daar praat ik natuurlijk niet over en er valt ook niet over te praten want die gedachten zijn er binnen twee seconden. Ik kijk, monster en oordeel. Het slaat nergens op. Ooit begon ik aan een nieuwe opleiding en er was eigenlijk niemand in die groep die geschikt was. Vond ik. Aan het einde van de opleiding heb ik van iedereen huilend afscheid genomen. Zo’n mooie groep zou ik nooit meer meemaken. Ook die laatste gedachte was onzin natuurlijk.
Wat ik maar wil zeggen is dat ik oordeel, dat weet en het laat. Want zodra er echt contact is verdwijnen die gedachten en gevoelens, die van alles over mij zeggen, als sneeuw voor de zon. Zal ik dit ooit afleren? Herkennen jullie het of ben ik de enige met die zielige neiging tot het ongeschikt vinden van iedereen die zich in mijn veilige wereld wil begeven?
Dan is het nu toch al te laat. Weten jullie het allemaal.
3 reacties
@Marijke
Ja mannen soms wel 6 seconden. Behalve Lance Armstrong dan natuurlijk he.
Is het niet juist mooi om er achter te komen dat degene die je op het eerste gevoel als “on-interessant” afserveert een geweldig leuk mens met veel diepgang en een interessant verhaal blijkt te zijn, terwijl die “leukerd” de oppervlakkigheid-ten-top lijkt te zijn!
NB: het is uitgewezen dat vrouwen hun eerste oordeel in slechts 3 seconden vellen, terwijl mannen er veel langer over doen.
Dat lieve Anja is the stream of consciousness.
De permanente stroom van onlogica die in je hoofd maalt als een wi-fi client in de trein per kilometer op zoek naar een access-point om op in te schakelen.
Aangezien het een natuurlijk mechanisme van de menselijke soort is en essentieel ten dienste van overleving (In deze situatie meer gespecificeerd voor het bepalen van je positie in de groep) zul je dat nooit afleren. Dat zou onmenselijk zijn.