Deze maand vliegen een aantal familieleden richting Griekse zon. Allemaal een andere bestemming maar hoofddoel is: zon.
Als Broer de foto’s laat zien van de fabelachtige plek waar hij met zijn lief twee weken onder zal duiken, ben ik onder de indruk. Dat ziet er mooi uit. Maar hé, dan heb je mijn foto’s nog niet gezien.
Voordat ik erachter ben wat alweer de bestemming is, want behalve Griekenland en het juiste eiland, weet ik echt niet meer welke plaats of welke appartement, zijn we al een uur verder. Dat verhoogt de voorpret alleen nog maar meer. Broer tikt de naam in van de appartementen en we zien een lullig zwembadje voorbij komen. Maar gelukkig zijn er meer foto’s. Allemaal van dat zwembad, van links, van rechts, van boven. Er om heen staan een paar ligbedden. Gelukkig, een foto van het appartement. Ik word steeds stiller en mompel: ‘Ik had echt andere foto’s gezien’. De mooiste foto is die van het toilet. Zo eentje waarvan je thuis direct zou zeggen: laten we dat eerst maar aanpakken.
Broer is lief. Doet net of het fantastisch is wat hij ziet. Als hij weg is ga ik alle sites na met foto’s van ‘ons’ plekkie maar het wordt er echt niet mooier op. Een ding is zeker. Ze hebben niet hun best gedaan met allerlei groothoeklenzen en schitterende zonsondergangen. Dit kan nooit tegenvallen. En dat valt nu alvast mee.