Eigenlijk is dat een veel betere naam voor de Shiba Inu, tenminste voor onze Shiba Inu: Shiba Diva. Want dat is ze. Steeds vaker leren we haar karaktertje kennen. Nam Vriendin haar gewoon mee met uitgaan terwijl alles van te voren al zei dat ZIJ (hond) geen zin had… tegenwoordig kijken we toch maar naar Ami’s lichaamtaal. Nee is nee. Dus.
Anders loop je eigenlijk in je eentje de Monsterse dijk af terwijl Ami blijft zitten, neus in de wind en niet van plan om ook maar een poot te bewegen. Deze week is het echt al twee keer gebeurd dat Vriendin best wel met een sip gezichtje terug keerde van die leuke wandeling. ‘Ze wilde gewoon niet. Iedereen loop daar lekker, honden spelen en Ami zit gewoon zichzelf te zijn daar’.
Gisteravond laat moet Ami nog even naar buiten maar Ami slaapt haar heerlijke hondenslaap. Snuitje onder het pootje en in diepe rust. Maar ze moet naar buiten… Vriendin maakt haar wakker, kriebelt haar buikje en vraagt met haar meest uitnodigende stem ‘ga je mee lieverd, nog even een plasje doen’. Vriendin trekt haar jas aan, zoekt de riem en de ‘lieverd’ rekt en strekt zich uit. Als Vriendin weer naar haar toe komt, loopt Ami eigenwijs de andere kant uit en zoekt een onmogelijk plekje uit om te gaan liggen. Daar waar Vriendin niet bij kan. Vriendin op de knieën. En dat allemaal om Ami de kans te geven haar blaas te legen. Pas als Ami denkt er klaar voor te zijn, rekt ze zich nog eenmaal uit en laat zich de riem omdoen. Zij gaat baasje uitlaten en niet andersom.