In het Engels klinkt het toch meer zoals ik het bedoel: our way of living. Dat is in ieder geval wat ik deze week ervaar. Een volkomen tevredenheid met het bestaan. We zijn vrij en ik schreef al eerder dat deze vrije dagen altijd voorbij vliegen, moeiteloos overgaan in de volgende en de volgende totdat het ineens weer maandag is. Toch heeft dat ook iets heerlijks. We noemen het geen vakantie want dan moet je ook weer wat doen: vakantie houden. Maar vrij zijn zegt precies wat het is en voor het eerst in mijn leven ervaar ik dat zowat elke dag.
Vriendin is een avond- en nachtmens, ik eigenlijk niet maar ik pas me zonder bezwaar aan. We kunnen immers uitslapen. We hebben een hondje dat ook van uitslapen houdt, sterker nog, als wij opstaan is zij nog lang niet zover. Ze kijkt ons lodderig aan als we de bench openen en na enkele minuten rekken, strekken en geeuwen, begeeft ze zich in halve slaapstand naar het rode kussen. Daar gaat ze liggen. Eigenlijk laat zij zien hoe wij ons voelen. Niet gek toch dat we daarvan genieten.
Dat we dat kunnen is een groot voorrecht. Dat besef ik ook elke dag. Ik weet niet wie ik daarvoor bedanken moet maar uit de grond van mijn hart: dank je wel.