Gisteren hebben we R. begraven. Een moeilijke, emotionele en mooie dag. Net voor de wandeling over de begraafplaats brak de lucht en begon het te regenen. Niet een klein beetje maar met bakken kwam het uit de lucht. Daar was niemand op gekleed. Gelukkig waren er grote paraplu’s beschikbaar en zo liepen we even later, hand in hand, gearmd en heel dicht tegen elkaar aan naar de laatste rustplaats van R. Dit beeld zal nooit meer verdwijnen uit mijn hoofd. Een prachtig beeld.
Op een hele stille begraafplaats, donker, met alleen het geluid van die vallende regen loopt daar de kleine familie met boven hun hoofden de schermen van grote paraplu’s die samen een deken vormen van bescherming. Daar tussen in de kist, die omringd en beschermd, naar de plaats gereden wordt. Een foto in mijn hoofd voor altijd.
Onder de paraplu van God
vorige blog
1 reactie
Prachtige foto hebt je geschreven. Sterkte.