Ik heb een electrische fiets. Ik heb al eens eerder geschreven dat ik me soms geneer als ik mensen voorbij fiets. Omdat ik dan denk: dat doe ik niet op eigen kracht en dat weten zij. Maar ik ben er over heen gegroeid. Het is verdomd handig en snel en daar ging het mij om.
Ik merk dat vooral jongens en mannen er moeite mee hebben als ik ze voorbij fiets. Dan zie ik ze even opzij kijken, zich vermannen en binnen twintig seconden rijden ze mij voorbij met een tempo dat in een Tour de France afdaling niet zou misstaan. Ik weet dat ze dat niet volhouden. Dus binnen een minuut of zo zit ik weer vlak achter ze. Dan haal ik niet in, want ik vind het al pijnlijk zat. Maar ik zie dat ze hun koppie iets naar links draaien zodat ze nog net vanuit hun ooghoek kunnen zien dat ik achter ze zit met als resultaat dat ze er weer van door gaan als een stelletje idioten.
Och, och. Mennekes toch. Het is maar een accu.
1 reactie
je schrijft leuk ik ga je volgen…..