Vriendin en ik hebben samen aardig wat oeps-momentjes gehad. Ze gebeuren spontaan bij ons, zonder voorbedachten rade. We hebben allebei hetzelfde onnozel-gen. Niet handig om dat samen te hebben, maar wel grappig.
Bij Bregje, een restaurant in Zoetermeer halen we herinneringen op aan een gigantisch oef-momentje van jaren geleden. Toen wij een groep van zo’n twintig man hadden uitgenodigd voor een etentje. Waarschijnlijk ter gelegenheid van de hulp bij mijn zoveelste verhuizing. In Leidschenhage staan aan het water een aantal restaurants naast elkaar. Door het glas heen kan je bij de buren naar binnen gluren.
Reservering
Als wij met broer en schoonzus bij het restaurant aankomen zijn we lichtelijk verbaasd als blijkt dat onze reservering niet goed is doorgekomen. Maar de ober wrijft zich in de handen, alles komt goed, zegt hij. Met man en macht gaan ze aan de gang, slepen met tafels en dekken ze voor twintig man. Ondertussen zitten wij aan de rosé, genietend van de ondergaande zon.
Daar komt het oeps-moment
Mijn blik dwaalt af naar het restaurant naast ons en door de ruiten van dat restaurant naar het volgende. Daar valt op dat er druk gezwaaid wordt naar ons. Ik herken iemand, ik herken nog iemand. De verbijstering kleurt zich langzaam rood vanaf mijn enkels tot mijn kruintje. ‘Jongens’, kreun ik en sla alleen maar jammerkreten uit. Zij volgen mijn blik en bij iedereen valt op het zelfde maar te late moment het kwartje. We zitten in het verkeerde restaurant.
Op mijn knieën ben ik naar de ober gekropen, heb zijn schoenen gelikt en mijn fout aan hem bekend. Hij kon er om lachen. Wij al lang niet meer. We zijn het restaurant uit gevlucht en zijn rennend binnen gelopen bij het restaurant waar we de reservering wel hadden gemaakt. Inmiddels zat daar iedereen al onder de tafel van het lachen.
‘Echt weer iets voor jullie’
Het werd gezegd en is daarna nog vaak gezegd. We hebben een naam hoog te houden. Maar beseffen we bij Bregje: Dat kost ons nu eens geen enkele moeite.
3 reacties
’Text To Speech’ sounds like a lifeless Robot – Not anymore!. Listen to a demo now. Write a reply here: katesepage@gmail.com
Hahaha.
Ik had een soortgelijk iets,
Stond op een zaterdagochtend bij de kassa van da gamma, het bedrag werdgenoemd en dacht oooo daar gaat nog 25% korting vanaf met een kortingsbon. Blij overhandig ik de kortingsbon en zal de euro,s op het kassaschermpje al in gedachte dalen. De dame kijkt me wazig aan, met een blijk. Ik snap het niet. Ik zeg tegen haar dat is een kortingsbon, en ik denk …dat heb ik weer zo een nietswetende zaterdagjulp. Ik herhaal nogmaals dat het een kortingsbon is.
De toch wel slimme dame (achteraf) zegt. “Meneer dit is een kortingsbon van de praxis.
Ik heb heel snel het volle bedrag betaald en ben heel snel de winkel uitgelopen …je ken echt niet zonder de gamma
Haha, echt grappig. Oh, dan voel je je zo stom achteraf. Maar het blijven wel leuke momentjes (als ze voorbij zijn)