Oepsmomenten

Ik maak een nieuwsbrief voor de dienst waar ik werkzaam bij ben. Een leuke, intensieve klus. Veel teksten, veel lezen, herlezen, schrijven, herschrijven en weer lezen. Bij het opmaken van de nieuwsbrief door weer anderen, is een foute subkop bliijven staan van een vorige keer. Zo staat nu bij het voorstellen van een trainee, de subkop: ontruimingen. Het zou grappig zijn maar het is het niet. Waar ik en met mij anderen, er dus honderd keer over heen hebben gelezen valt het de onbewuste lezer direct op. We gingen er nog van uit dat het niet zou opvallen omdat de lezer vaak over dat soort dingen heen leest maar het is niet zo. Aan de ene kant fijn te weten dat het blad kritisch gelezen wordt maar balen omdat een lullige fout een heel blad bijna onderuit haalt.

Een vreemd gegeven dat je in eigen teksten of veel gelezen teksten vaak een echt grote fout niet ziet. De tekst is zo bekend voor je dat je het juiste woord veronderstelt. Je hersenen maken er gewoon het goede woord van, zodat je ook geen signaal krijgt van ‘oeps’. Ik ga mezelf maar eens trainen op oepsmomenten want echt vertrouwen op gezond verstand, durf ik niet meer.