Nooit uitgesproken

Ons reisgezelschap kent elkaar al lang. Heel lang. Je zou dus denken dat je een keer op het punt komt dat je elkaar niets meer te vertellen hebt maar niets is minder waar. Op het strand onderdruk ik de neiging om Vriendin en Zus te vragen hun kwebbels te houden totdat ik me ook weer geroepen voel om mee te praten. Arme zwager. Met zijn stoere sjaal op z’n kop, zijn halfgeschoren baard, zijn oordopjes in met Pinkpopmuziek (want voorbereiden) beweegt hij ritmisch mee met wat hij wel wil horen. Totdat hij een drankje doet. Of twee. Dan is hij in staat om met informatie en feitjes te komen, waar wij nog niet eens over nagedacht hebben. Theorieën die wij niet kunnen ontkrachten omdat we nog niet eens wisten dat het bestond.
Kijk, daar krijg je ons stil mee!