Netflix is het toch wel helemaal. Op elk gewenst moment een serie of film bekijken, niet gestoord door commercials voor wat dan ook en vooral niet een hele week wachten voor de volgende aflevering.
Maar de laatste weken betrap ik ons op ‘nixflixen’. Je kent het wel, alles gezien wat je gezien moet hebben en zoekend naar een volgende knaller. Tips krijgen van iedereen en dan elke avond een aflevering of twee bekijken, want soms moet je doorzetten, om daarna te constateren dat het ‘nix’ is.
Klederdrachten
‘Game of Thrones’ hebben we zelfs twee keer geprobeerd. Iedereen is zo enthousiast dat we vast niet goed gekeken hebben. Maar ik betrap me alleen maar op de gedachte van enorme verkleedpartijen als ik naar de serie kijk. Nergens word ik meegezogen in het verhaal omdat ik alleen maar grote mensen zie die zich verkleed hebben. Aan mij hebben ze dus niets.
Cocaïne-snuivende Mexicanen kan ik ook niet meer zien. Van humor houd ik niet. Dat klinkt natuurlijk heel raar want wie houd er niet van humor maar een ‘leuke’ film vind ik zonde van mijn tijd. Hmm, voer voor de psychiater?
Verveling
Netflix heeft ons verwend gemaakt. Gewone televisie verliest terrein en dat is voor een echte televisiekijker als ik zelf ben, wel een dingetje. Ik mis documentaires en ‘praat’programma’s. Maar blijkbaar wil ik me laten meevoeren in het niemand-en-niets-land van Netflix. Netflixen is een werkwoord geworden en dat is best wel ernstig.
Zeker als het nixflixen wordt.
1 reactie
Wij “krijgen”netflix van de buren. Dan is het gemakkelijker om alleen dan te kijken,als de tv niets biedt.